Bezpieczeństwo w ruchu drogowym - Aktualności - KRP IV – Bemowo, Wola

Polska należy do krajów o bardzo wysokim stopniu zagrożenia wypadkami drogowymi. Na domiar złego wypadki te charakteryzują się dużą liczbą ofiar śmiertelnych. Za główną przyczynę zdarzeń drogowych w Polsce uznaje się nieprawidłowe zachowania użytkowników dróg, zarówno pieszych, jak i kierujących pojazdami. Złe nawyki, niewystarczająca świadomość związana z zagrożeniami, z jakimi można się spotkać na drodze, powodują, że wypadki drogowe od wielu lat są w Polsce poważnym problemem społecznym.

• Jak wynika z policyjnych statystyk, większość wypadków powstaje z winy kierującego: jego skłonności do brawurowej jazdy, nieuwagi, lekkomyślności, w tym również tendencji do siadania za kierownicą po spożyciu alkoholu.
• Wypadków komunikacyjnych nie unikniemy, są one bowiem nieuchronnym następstwem rozwoju motoryzacji. Możemy jednak znacznie ograniczyć ich liczbę oraz skutki.

• Nie siadaj za kierownicą, gdy jesteś zmęczony lub niewyspany, albo gdy źle się czujesz.
• Nigdy nie siadaj za kierowcą po wypiciu alkoholu.
• Nie przekraczaj dozwolonej przepisami prędkości.
• Zawsze stosuj się do znaków i sygnałów drogowych.
• Przestrzegaj zasady ograniczonego zaufania i szczególnej ostrożności, przede wszystkim wtedy, gdy przejeżdżasz skrzyżowanie, przejście dla pieszych lub przejazd dla rowerzystów.
• W dalsze trasy staraj się wybierać ze znajomymi i unikaj postojów na odosobnionych pustych parkingach lub w przypadkowych miejscach.
• Jedź ostrożnie i myśl o tym, co dzieje się na drodze – analizuj sytuację.
• Wyobraźnia to podstawowa cecha dobrego kierowcy.
• Dziecko do 12 roku życia, nieprzekraczające 150 cm wzrostu, przewozić należy w foteliku ochronnym lub w innym urządzeniu do przewożenia dzieci odpowiadającym wzrostowi i wadze dziecka oraz odpowiednim wymaganiom technicznym.

• Kiedy dojdzie do kolizji, a więc zdarzenia mającego związek z ruchem drogowym, w którym uczestnicy nie odnieśli żadnych obrażeń ciała, uczestnicy nie są zobowiązani do wzywania Policji. Taki obowiązek istnieje tylko wówczas, gdy doszło do wypadku z ofiarami w ludziach lub powstałego w okolicznościach nasuwających przypuszczenie, że zostało popełnione przestępstwo, np. spowodowanie kolizji drogowej stanie nietrzeźwości.
• Osoby biorące udział w kolizji mogą „sprawę” załatwić same, jeśli wspólnie uznają, że okoliczności zdarzenia nie budzą wątpliwości. W takim przypadku wymieniają się oświadczeniami (warto odpowiedni blankiet wozić w samochodzie), a następnie zgłaszają się z takimi oświadczeniami do swoich ubezpieczycieli, informując o zdarzeniu.
• Jeśli okoliczności zdarzenia lub ich ocena dokonana przez uczestników jest niejednoznaczna, w takim przypadku należy wezwać Policję. Funkcjonariusze posiadają niezbędne kwalifikacje i uprawnienia do rozstrzygania tego typu sporów.
• W przypadku kolizji obowiązkiem uczestników jest niezwłoczne usunięcie z jezdni pojazdów biorących w niej udział. Nie wolno jednak tego robić, jeśli doszło do wypadku z ofiarami.
• Jeśli usunięcie pojazdu nie będzie możliwe, wtedy obowiązkiem kierowcy jest odpowiednio oznakować miejsce zdarzenia. Musi on - jeśli jest to możliwe – włączyć światła awaryjne, a także ustawić trójkąt ostrzegawczy.
• Gdy do kolizji doszło na autostradzie lub drodze ekspresowej trójkąt ustawiamy w odległości 100 m od unieruchomionych pojazdów. Na innych drogach poza obszarem zabudowanym w odległości od 30 do 50 m od pojazdów.
• Kiedy na miejsce przybędą policjanci, to oni „przejmują dowodzenie”. Uczestnicy kolizji mają obowiązek bezwzględnie dostosować się do poleceń wydawanych przez funkcjonariuszy.
• Policjanci określą winnego zdarzenia drogowego. Jeśli wskazany nie zgadza się z oceną policjantów, ci kierują wniosek o rozstrzygnięcie sporu do Sądu Grodzkiego właściwego dla terenu, na którym zaistniała kolizja.

• Policjanci nakładają grzywny tylko w postaci mandatu kredytowego (nie pobierają gotówki), z wyjątkiem sprawców wykroczeń niemających stałego miejsca zamieszkania na terenie Polski, na których nakłada się mandaty gotówkowe.
• Warunkiem nałożenia mandatu karnego za każde wykroczenie jest wyrażenie przez sprawcę wykroczenia zgody na przyjęcie mandatu.
• Policjant, który nakłada na kierującego grzywnę w drodze mandatu karnego, ma obowiązek poinformować go o prawie odmowy jego przyjęcia, a także o liczbie punktów karnych, które zostaną wpisane na jego konto do policyjnej ewidencji (informacja o punktach jest wpisywana na odcinku mandatu karnego wręczanego sprawcy wykroczenia).
• W przypadku, gdy sprawca wykroczenia skorzysta z prawa odmowy przyjęcia mandatu karnego, sprawa jest kierowana do Sądu Grodzkiego, który orzeka, czy rację miał policjant, czy też osoba, która odmówiła przyjęcia mandatu.
• W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia w wyznaczonym terminie grzywny nałożonej mandatem kredytowym, organ, którego funkcjonariusz nałożył grzywnę, występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie.
• Uprawnionym do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, na którego obszarze działania grzywna została nałożona. Uchylając mandat karny, nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, zwrot uiszczonej kwoty.

• Policjant umundurowany w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym. Jest on uprawniony do zatrzymania każdego pojazdu w każdym miejscu i czasie bez względu na to, czy dysponuje radiowozem, czy też nie; istotna dla uprawnień jest jego łatwa rozpoznawalność, czyli umundurowanie (art. 6 ust. 2 Ustawy – Prawo o ruchu drogowym).
• Policjant nieumundurowany jest uprawniony do zatrzymania kierującego pojazdem przez całą dobę, ale wyłącznie na obszarze zabudowanym i pod warunkiem posługiwania się tarczą do zatrzymywania pojazdów (tzw. lizakiem), a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą ze światłem odblaskowym lub czerwonym. Policjant używający pojazdu samochodowego lub śmigłowca może wydawać kierującemu pojazdem polecenia określonego zachowania się za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych.

• Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, gdzie nie utrudnia to ruchu i nie zagraża jego bezpieczeństwu. W celu dojazdu do wyznaczonego miejsca, policjant może wydać kontrolowanemu uczestnikowi ruchu polecenie jazdy za pojazdem policyjnym.
• W przypadku wydania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany:
  • zatrzymać pojazd, -
  • trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący.
  • na polecenie kontrolującego kierowca powinien:
    -  wyłączyć silnik pojazdu,
    -  włączyć światła awaryjne
    -  kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z kontrolowanego pojazdu wyłącznie za zezwoleniem kontrolującego.
• Policjant, po zatrzymaniu pojazdu, podaje kierującemu stopień, imię i nazwisko oraz przyczynę zatrzymania, a ponadto:
  • policjant umundurowany okazuje legitymację służbową na żądanie kontrolowanego uczestnika ruchu,
  • policjant nieumundurowany okazuje legitymację służbową bez wezwania.
• Policjant może pominąć tę procedurę w przypadkach, gdy:
  • pojazd zostaje zatrzymany w wyniku prowadzonego pościgu;
  • zatrzymuje pojazd, co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z przestępstwa;
  • jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że w aucie znajdują się osoby, które popełniły przestępstwo.

• Do pojazdu policyjnego uczestnik ruchu może być wpuszczony tylko w razie konieczności:
  • udzielenia mu pomocy medycznej;
  • doprowadzenia go do jednostki Policji, izby wytrzeźwień lub placówki służby zdrowia;
  • poddania go badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, jeżeli wykonanie tej czynności w innych warunkach byłoby niemożliwe lub mogłoby zakłócić porządek;
  • okazania przebiegu zarejestrowanego wykroczenia;
  • przeprowadzenia czynności procesowych.
• Policjant, zatrzymując dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdami, wydaje pokwitowanie.